Op het nieuwe studio album ‘Geal’ van Rowwen Hezè hebben we zes jaar moeten wachten, maar ondertussen viel er een hoop te vieren voor de band. Tijdens het vijfentwintig jarig bestaan kregen ze een Edison waarop de band de vlag heeft uitgehangen. Zanger Jack Poels schrijft merendeel van de liedjes. Hij oefent dan heel snel een melodie op de computer in de studio. De bandleden krijgen het idee en de muziek (piano, gitaar en een stem) doorgespeeld. Dan mogen ze er allemaal hun eigen idee erop loslaten. Zo hebben ze het nu ook weer gedaan. Twaalf liedjes hebben ze voor de nieuwe cd gemaakt. De nummers zijn opgenomen in de boerderij bij de band in de buurt. Eerst hebben ze even geoefend en daarna hebben ze de nummers al vrij snel opgenomen. Je zou het misschien niet verwachten, maar voor het album heeft de band heel veel discipline moeten opbrengen.
“Er staat een nummer op de cd die heet Geluksknikker. Bij de theatertour praatte Leo van Donschot de avond aan elkaar. Daarna gaf hij een knikker aan iemand van het publiek, meestal was dat een meisje, en die mocht dan ook de bühne op. Op een keer kreeg Sylvia die knikker. Zij was hiervan helemaal onderste boven. In de pauze spraken we haar en of we wisten dat zij ziek was? Nee, dat wisten we natuurlijk niet. Ze had een geluksknikker gekregen en dat was haar lievelingskleur. Zij dacht dat het allemaal voor haar was bedacht door vrienden, maar het was puur toeval. Dat moment liet mij niet meer los. Ze is behandeld en steeds hield ze die knikker vast. Dat wilde ze en dat sprak mij heel erg aan. Ik kreeg haar niet meer uit mijn hoofd, en de kleur van de knikker was ‘Geal’ in het dialect. Het woordje ‘geel’ bleef ook telkens terugkomen. Bijvoorbeeld van een trein. Steeds kreeg ik weer een bevestiging, en daarom wilde ik het woordje ‘geel’ vasthouden. Sylvia is voor het slotconcert uitgenodigd en is ze eigenlijk een soort eregast. Emotioneel is het nog moeilijk voor haar maar lichamelijk gaat ze de goede kant op. Ze is 22 en nog jong. Het gaat op zich dus wel goed met haar”, vertelt Jack Poels op Radio 2 tijdens een interview met Daniël Dekker.
2 en 3 november was het slotconcert. Dit gaven ze in verband met het einde van hun tourseizoen. Het is een traditie om af te sluiten in het dorp America. Dan komen de mensen vanuit het hele land. Er kwamen ongeveer 20.000 mensen naar het dorp. Niet alleen Rowwen Hezè speelde er, maar er traden ook andere bandjes op.
De sound van Rowwen Hezè wordt uiteindelijk door de band zelf bepaald. Soms pakken ze een beetje de oude sound en dan wijken ze er weer een beetje vanaf, maar de cd wordt in samenspraak gemaakt. Er wordt dus duidelijk gekeken naar de wensen van de band. Bij de laatste cd wilde ze het echt weer ouderwets laten klinken. Tren van Enckevort is een perfectionist. “Alles moet goed klinken. Alles wat afwijkt, valt op en soms klinkt ook dat zelfs mooi. Na de productie luister ik een half jaar niet, maar als ik het dan afluister kan ik tot tranen toe ontroerd worden. Dan komt ook ineens het besef, ja het is eigenlijk wel mooi. Er zitten echt wel een paar pareltjes bij die je soms vergeten bent. Je kunt tegenwoordig alles in de studio maken. Toch spelen we het liefst op oude instrumenten omdat die simpelweg het beste klinken. De cd klink zoals die klinkt, dus terug naar de oude voor de warme klank”, zegt Tren van Enckevort in het Tros Muziekcafé.
“Tren zit in zijn eigen wereld en iedereen weet dat ook. Hij kan je aankijken zonder dat er een antwoord komt. Dan zit hij helemaal in zijn eigen wereld van muziek en liedjes. Iedereen heeft zo zijn eigenaardigheden. Het opbouwen en het uitbreiden van muziek, dat blijft het magische proces. Wat gaan we wel en niet spelen. Alles is belangrijk in de muziek. Dat hoort er ook helemaal bij. We bereiden altijd alles voor, ook dit optreden”, zegt Jack. Praten over hun muziek is leuk, maar hoe spreek je het nou uit? Geel of geil? Het is Geal…
